Michał Stanisław Kossakowski

Michał Stanisław Kossakowski

Ślepowron
Rodzina	Kossakowscy
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1883 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1962 Brwinów, Polska
Ojciec	Stanisław Kazimierz
Matka	Michalina z Zaleskich
Żona	Elżbieta Galen-Bisping (1882-1975)
Dzieci	Maria, Jadwiga, Elżbieta, Józef, Anna, Michalina, Jan, Stanisław
Odznaczenia

Michał Stanisław Kossakowski (ur. 26 listopada 1883 w Warszawie, zm. 23 stycznia 1962 w Brwinowie) – polski ziemianin, dyplomata, bankowiec.

Życiorys

Syn Stanisława Kazimierza i Michaliny z Zaleskich. Ukończył szkołę realną w Warszawie. Po uzyskaniu matury w warszawskim Gimnazjum Władysława IV studiował na Wydziale Rolniczym Politechniki Ryskiej. Podczas studiów został członkiem Korporacji Akademickiej Arkonia. Studia kontynuował na Uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim (ekonomia polityczna i nauki prawne), lecz nie ukończył ich, gdyż musiał zająć się sprawami majątku i rodziny.

Właściciel majątku Nidoki w guberni kowieńskiej. Od 1906 honorowy sędzia pokoju powiatu wiłkomierskiego oraz członek wielu organizacji dobroczynnych. W 1915 pracował w Centralnym Komitecie Obywatelskim i Polskim Komitecie Pomocy Sanitarnej w Kijowie i Mińsku. W tym ostatnim był członkiem Rady Polskiej Ziemi Mińskiej, pełnił funkcje zarządcy szkoły im. Emilii Plater, zrzeszenia Miłośników Sceny Polskiej, Towarzystwa Literackiego i Dziennika Polskiego. Był ponadto organizatorem Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza Polskiego, Towarzystwa Wiedzy Naukowej oraz „obchodu kościuszkowskiego”.

Po wkroczeniu do Mińska wojsk niemieckich organizował z ramienia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych repatriację uchodźców. W 1918 organizował zjazdy ziemian w Wilnie. W grudniu 1918 uczestnik samoobrony Wilna, a następnie na czele Komitetu Obrony Kresów Wschodnich, delegat Polskiej Rady Narodowej na Litwie i członek zjednoczonych Delegacji Rad Narodowych na Litwie i Białorusi. W 1919 przedstawiciel komisaryczny Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, jego zastępca i kierownik ekspozytury w Warszawie. Następnie delegat do rokowań z przedstawicielami Rosji Sowieckiej w sprawie wymiany jeńców, więźniów politycznych i zakładników. W 1920 delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Rygi. Ochotnik wojska polskiego, a następnie delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych przy generale Lucjanie Żeligowskim oraz naczelnik Biura Spraw Litwy Środkowej w MSZ.

Po opuszczeniu służby państwowej dyrektor i wiceprezes Banku Zachodniego, prezes Rady Zjednoczonego Banku Ziemiańskiego w Warszawie. Od 1935 dyrektor oddziału krakowskiego, a od 1938 oddziału poznańskiego Banku Polskiego S.A.

Autor „Diariusza” obejmującego okres od 1915 do 1922 r., stanowiącego cenne źródło faktów społeczno-politycznych dla badaczy tego okresu. Pierwszy tom (dwie części) Diariusza wydany został z komentarzami historycznymi pod redakcją M. Mądzika przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w 2010 r. Tom drugi i trzeci wydane zostały pod redakcją M. Korzeniowskiego, D. Tarasiuka i K. Latawca w 2016 r.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)
• Krzyż Niepodległości (29 grudnia 1933)
• Krzyż Walecznych (12 maja 1921)
• Złoty Krzyż Zasługi (13 stycznia 1939)

Bibliografia

• Wojciech Morawski, Słownik Historyczny Bankowości Polskiej, Muza S.A., 1998.
• Polski Słownik Biograficzny, Tom XIV, s. 282 (Tadeusz Cieślak).
• „Księga Pamiątkowa Arkonii 1879–1979”
• Diariusz 1915–1922, Michał Stanisław Kossakowski, maszynopis w Archiwum Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
• Diariusz 21 maja - 31 sierpnia 1915, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2010 r., ISBN 978-83-227-3005-8.
• Diariusz 1 września 1915 - 4 lutego 1916, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2010 r. ISBN 978-83-227-3240-3.
• Diariusz 29 kwietnia - 31 grudnia 1917, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2016 r. ISBN 978-83-7784-877-7.
• Diariusz 1 stycznia - 31 grudnia 1918, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2016 r. ISBN 978-83-7784-878-4.